DC and Philly

Lieve lezer,

Op dit moment bevind ik me in Philly en dat is niets anders dan Philadelphia, maar in de volksmond wordt het Philly genoemd. dus vandaar. Zoals beloofd even een update over m'n belevenissen in DC en Philly.

DC is heel anders dan New York, maar het heeft zeker z'n charmes met echt ontelbaar veel mooie gebouwen en nog meer musea. Zelf ben ik niet zo'n musea fan, dus ik heb m'n Tripadvisor app echt een paar keer zwaar teleurgesteld toen ie met suggesties op de proppen kwam. Een beetje sightseeing door de stad leek me dan ook een beter idee. Wat ik onder andere gezien heb: Lincoln Memorial; Jefferson Memorial; National World War II Memorial; Korean War Veterans Memorial; Washington Monument; The White House; Washington National Cathedral; US Capitol; Union Station; Georgetown; The Pentagon; Arlington National Cemetry; en The Wall. Als ik ze zo op aan het sommen ben, kom ik erachter dat ik toch wel heel royaal de toerist heb uitgehangen :) Wat misschien wel opvalt zijn de vele memorials (er zijn nog minstens tien andere), maar dit komt naar mijn idee omdat de Amerikanen nogal trots zijn op hun land. Verder ben ik van mening dat dit komt omdat ze zich echt werkelijk met elke oorlog moeten bemoeien, dus dan krijg je vanzelf een hoop slachtoffers die je dan weer wilt gedenken. Klink misschien een beetje cru, maar zo bedoel ik het niet, want ik heb echt respect gekregen voor Amerikanen.

Het wordt trouwens wel heel duidelijk dat die Jefferson echt een baasje was. Elke Amerikaan kan je er alles over vertellen en dat memorial van de beste man is een royale tempel. Verder vond ik 'The Wall' ook wel tof om te zien. Dit is het gebied tussen het Capitool en het Washington Monument en vanuit het Lincoln Memorial heb je echt een heel vet uitzicht over 'The Wall'. Wat uiteraard ook niet kan ontbreken als je naar DC gaat is 'The White House'. Wel gaaf om dat een keertje in het echt te zien, maar ik vind wel dat het Witte Huis op tv een stuk groter lijkt. Voordat ik het wist had ik die bevinding al aan de eerste de beste Amerikaan verteld. Af en toe een best vervelend kwaaltje, maar het floepte eruit voordat ik het in de gaten had. Die Amerikaan was volgens mij wel een beetje beledigd, maar toen hij erachter kwam dat ik een Europeaanse was, snapte hij het enigszins. Het schijnt namelijk zo te zijn dat de meeste Europeanen van mening zijn dat het Witte Huis op tv een stuk groter lijkt. Koffie drinken met Obama zat er niet in, want als je het Witte Huis binnen wilt moet je dit een paar maanden van te voren aangeven, zodat ze je even helemaal door kunnen lichten. Maar ach, de koffie van de Starbucks smaakte ook prima. Het was trouwens ook best wel bizar om scherpschutters op het dak van het Witte Huis te zien liggen. En aan de hoeveelheid politie op straat wordt duidelijk dat men in DC echt bang is voor mensen met verkeerde bedoelingen.

Verder vond ik 'Arlington National Cemetry' (een Amerikaanse militaire begraafplaats met ruim 400.000 graven) ook wel echt de moeite waard. Behalve militairen ligt ook John F. Kennedy daar begraven, dus dat graf heb ik dan ook bezocht. The Pentagon, waar het Amerikaanse ministerie van defensie gevestigd is, was ook wel fascinerend. Het Pentagon is een vijfhoekig gebouw, omdat 'penta' vijf betekent (dit heb ik van m'n kleine grote broertje geleerd). Dit gebouw was wel echt het meest efficiëntste wat ik tot nu toe in de States heb meegemaakt. Het is namelijk echt een super groot gebouw (totale oppervlakte van 11 hectare), maar binnen zeven minuten kun je lopend elke plaats in het gebouw bereiken. Ik had eigenlijk wel gedacht dat ik ook ff binnen mocht kijken, maar ik kwam helaas niet door de beveiliging (de reden voor mijn bezoek vonden ze te vaag). En ik altijd maar denken dat ik er super onschuldig uitzie... Dus toen had ik bedacht om naar 'the Pentagon Memorial' te lopen, aangezien dat wel gewoon vrij toegankelijk was. Ik had er eigenlijk niet meer bij stilgestaan, maar er is op 9/11 ook een vliegtuig in het Pentagon gecrasht. Dit memorial was wel weer echt indrukwekkend en de Amerikanen verdienen dan ook wel echt respect voor de manier waarmee ze met zulke gebeurtenissen omgaan.

De metro in DC is trouwens echt super modern en met het hele metrosysteem had ik een stuk minder moeite ten opzichte van die in New York, doordat ze met kleuren in plaats van letters werken en kleuren blijk ik toch makkelijker van elkaar te kunnen onderscheiden :). Wat meer moeite had ik met de wel heel royale porties die ik in één van de restaurants kreeg. Als kleine opdonder kan ik echt een hoop eten, maar dit was zelfs voor mij een brug te ver. Gelukkig is het voor Amerikanen meer dan gebruikelijk om een beroep te doen op de zogenaamde 'doggybag'. Dus de volgende dag had ik gewoon nog een prima lunch. Voor de aardigheid heb ik wel even op Tripadvisor gemeld dat jij bij deze toko echt hele royale porties krijgt, zodat de volgende weet dat je dan meteen voor twee dagen te eten hebt. In het begin voelde het trouwens best wel een beetje ongemakkelijk om in je eentje uit te gaan eten. Zo had ik van de week echt royaal veel zin in sushi en tijdens het ontbijt had iemand me al verteld dat de beste sushi tent van DC in de buurt zat. Dus ik kon eigenlijk niet anders om dan ook daadwerkelijk daar sushi te gaan eten, maar sushi eten in m'n eentje voelde wel echt een beetje raar. Gelukkig had ik m'n twee elektrische theelichtjes bij me die ik van twee vriendinnetjes had gekregen en ik kan je vertellen dat het daarmee een stuk gezelliger was :) De sushi was inderdaad goddelijk en voor mijn doen heb ik echt een hele royale fooi gegeven. De bediende heeft volgens mij wel tien keer 'thank you' gezegd, wat ik eigenlijk wel heel schattig vond. En aan dat alleen uit eten is op zich ook wel weer te wennen en al helemaal als het je hobby is om mensen te kijken. Maar feit blijft dat ik het een stuk gezelliger vind om samen te eten :)

Zoals ik de vorige keer al aangaf was het hostel in DC echt heel royaal. Maar ik heb daar ook wel echt iets heel bizars meegemaakt. Ik sliep daar op een '10-persoons mixed dorm' (gemengde slaapzaal). Nu had ik daar in tegenstelling tot een ander meisje (wat echt een zeikwijf was) geen moeite mee. Zij heeft namelijk echt twee avonden lang liggen zeuren dat ze het 's nachts zo warm had en dat ze het echt a-relax vond om met zoveel op een kamer te slapen. Volgens mij heb je dan het concept 'hostel' niet goed begrepen, maar tot zover m'n uitgestelde frustratie. Ik realiseerde me wel weer waarom ik het zo chill vind om met zes mannen samen te wonen. Dan nu m'n bizarre avontuur. Ik moest 's nachts ff na de wc, dus stap uit m'n bed. Ligt er serieus een jongen naast mij op de grond te tukken...(ik was er nog net niet bovenop gaan staan). Ik hem aangestoten en gevraagd wat hij daar in godsnaam te zoeken had. Zegt hij graag op de grond te slapen. Ik vond het een beetje apart, maar ik ben nou eenmaal vrij naïef dus ik geloofde het vrijwel meteen. Na een gesprek over 'koetjes en kalfjes', hadden we allebei bedacht om maar weer verder te gaan slapen aangezien het gewoon midden in de nacht was. Volgende ochtend stoot hij mij aan en vraagt hij aan mij wat hij naast m'n bed op de grond doet. Ik hem uitgelegd dat we het daar 's nachts nog over gehad hadden en dat hij het zo fijn vond om op de grond te slapen. Begint hij me keihard uit te lachen dat ik zoiets absurds geloofde en weet hij er zelf niets meer van. Oorzaak: hij had geslaapwandeld wat hem schijnbaar wel vaker overkwam. Het was me dus een nogal bizarre nacht, maar tijdens het ontbijt konden we er allebei wel weer om lachen.

Terug naar Philly. Voor nog geen tien dollar had ik bedacht om per bus vanuit DC naar Philly te vertrekken. Het is eigenlijk verkeerd om meteen vooroordelen te hebben, maar aan het volk in de bus te zien was voor mij wel meteen duidelijk waarom deze busrit van ruim drie uur echt geen drol kostte. Op een gegeven moment had een kerel het zo bont gemaakt dat hij na een paar waarschuwingen zonder pardon midden op de vluchtstrook de bus werd uitgezet. Hij was aan het telefoneren met, ik gok z'n ex, en hij bleef maar schelden op dat mens, echt bizar. Na de bijzondere busreis had ik bedacht om wel ff met de metro naar m'n hostel te reizen aangezien het die dag prima weer was en het maar een paar minuten lopen zou zijn vanuit de metro. Op dat metrostation hebben ze mij 'tokens' aangesmeerd die ik moest gebruiken als betaalmiddel (voor m'n studie-maatjes: ik kon niet anders dan meteen aan Petri Nets denken...). Maar eenmaal uit de metro was ik op een gegeven moment 'totally lost' zoals een hele aardige meneer in een koffiezaakje het noemde. Maar ik bleek echt nog geen 100 meter van het hostel verwijderd te zijn, dus de aardige meneer was zo behulpzaam om even mee te lopen, echt ideaal!

Het hostel in Philly is wederom vrij royaal en de timing was wederom perfect, want 's avonds kon ik meteen mee met de 'karaoke night', welke zeer geslaagd was :). Het enige wat me in het hostel opvalt is dat er alleen maar mannen zijn. Ik heb nog ff gecheckt of ik niet per ongeluk in een gay hostel terecht was gekomen, maar dat was niet het geval. Dus ik denk dat het gewoon puur toeval is. Vandaag al een dagje sightseeing gedaan en Philly is zeer zeker een mooie stad met een hele fascinerende geschiedenis. De komende twee dagen ga ik Philly verder ontdekken en maandag vlieg ik alweer naar New Orleans.

"Travel is the only thing you buy that makes you richer"

Liefs, Elsa

P.S.1. M'n creditcard heeft me van de week inderdaad in de steek gelaten. Het voelde best wel een beetje knullig toen ik een pak sinaasappelsap en twee appels wilde afrekenen en m'n creditcard weigerde...Maar gisteren is de nieuwe periode van m'n creditcard begonnen, dus momenteel is ie weer m'n beste vriend :)
P.S.2. De Uber is ook werkzaam in DC en Philly :)
P.S.3. Sorry Tijmen, maar ik had echt de intentie om het voor jou wat draaglijker te maken met betrekking tot de lengte van m'n verhaal, maar helaas... (Al weet ik zeker dat je het bizarre avontuur met die slaapwandelaar niet had willen missen, toch?!)