New York, mijn eerste indrukken en meer

Lieve lezer,

Ik vertoef alweer een paar dagen in the BIG APPLE en BIG is ie zeker, dus tijd voor een update. Voordat ik daar al mijn bevindingen over deel eerst nog even iets over de weg ernaar toe, want dat kon ik echt waarderen. Mijn week voor vertrek bestond namelijk behalve afstuderen voornamelijk uit leuke bezoekjes, royale etentjes, lieve berichtjes, een gedicht waar je 'u' tegen zegt (de inhoud ervan komt niet door de censuur dus dat laat ik maar ff voor wat het is) en een heleboel lieve cadeautjes (o.a. een kussen met de gehele familie Buijssen erop). Gisteren bedacht ik me trouwens dat zo'n kussen eigenlijk ideaal is als je iemand aan je familie moet voorstellen (laat die jongen dat kussen zien en de eerste ontmoeting wordt vast een stuk minder ongemakkelijk). Tot zover mijn gedachtegang van gisteravond....

Vrijdagavond hadden mijn broertjes bedacht om voor hun grote kleine zus het wekelijkse 'avondje Lange' te skippen zodat we er met het gezin nog een mooie avond van konden maken, wat naar mijn mening zeer zeker gelukt was (wat zijn jullie toch schatjes). Zaterdagochtend, na een royaal ontbijtje (mede mogelijk gemaakt door papa), was het echt tijd om richting Schiphol te vertrekken. Na een koffietje met mama, papa, Jelle en een extreem lekkere chocolade muffin (deze was echt goddelijk), was het tijd om afscheid te nemen.

Na enige vertraging en wat turbulentie kwam ik aan op IJsland. Je zult je afvragen wat ik daar te zoeken had, maar vliegen via IJsland is vanuit financieel oogpunt nu eenmaal de meest optimale optie. Mijn bevindingen over IJsland: uitgestrekt, veel sneeuw en heel veel mannen met baardjes (waardoor dat half uurtje prima was vol te houden). M'n vlucht naar New York zou nog vijf uur duren dus tijd genoeg voor 'het tomatensap experiment'. Een vriendin van me had me namelijk verteld dat tomatensap op grote hoogte 'smaakt zoals het zou moeten zijn'. Op een gegeven moment zat ik op 10.000 meter hoogte en leek het me een goed moment voor een 'tomato juice'. Deze smaakte wel aardig, maar aangezien dit m'n eerste tomatensap ooit was, kan ik er eigenlijk over de smaakbeleving niet heel veel zinnigs zeggen. Maar het viel me trouwens wel serieus op dat er relatief veel tomatensap werd besteld. Dus Kim, ik gok dat er wel een kern van waarheid in zit.

New York JFK, daar sta je dan. Men had me gewaarschuwd voor de douane in de VS en inderdaad je wordt behandeld alsof je de meest foute bedoelingen hebt. Eerst dacht ik dat mevrouw met het verkeerde been uit bed was gestapt, maar volgens mij wordt je vanzelf wel een kreng als je haar werk moet doen. Het begon onschuldig met 'business or holiday?', maar toen ik zei dat ik hier voor zes weken vakantie kwam was mevrouw ineens een tikkeltje geïrriteerd. Want, waarom bleef ik zo lang? Waarom had ik zo weinig bagage? Of ik werkloos was? En toen ik haar vertelde dat ik student was vroeg ze hoe ik dit allemaal ging betalen? Waarom ik dan nu niet aan het studeren was, of ik een lening had? , etc. Ik had het op een gegeven moment wel gehad met dat mens, maar het leek me niet echt het moment om agressief te worden. Dus toen ze uitgeraasd was en ik haar had uitgelegd dat ik genoeg financiële middelen had kon ik door. Om naar m'n hostel te komen had ik bedacht om niet moeilijk te gaan lopen zoeken, maar om beter meteen een 'yellow cab' te pakken. Na een ritje van bijna drie kwartier, maakte ik kennis met de soort van verplichte fooi in de VS. Maar aangezien ik bij meneer de taxi al had liggen afdingen en tot een 'fair price' was gekomen leek een fooi me wel heel raar in deze situatie. Het resultaat was dat meneer de taxi niet zo blij met me was, maar ach, als domme Hollander weet je gewoon niet beter.

Het hostel bevalt trouwens helemaal prima en het is echt bizar waar al die mensen hier vandaan komen (Vietnam, Australië, Ierland, Cuba, om er maar een paar op te noemen). Wel echt gaaf om die mensen op deze manier te ontmoeten. Zo had ik zondag nog een fascinerend gesprek met een jongen uit Algerije over 'international women's day' (wat schijnbaar een hele happening is in Algerije, terwijl ik niet eens wist dat het bestond) en het WK voetbal (de arme jongen was nog steeds niet over de nederlaag tegen Duitsland heen...). En toen ik hem gisteravond royaal had ingemaakt met een potje tafeltennis moest hij zelfs ff twijfelen welke nederlaag hem meer pijn deed...hihi.

Maandagochtend had ik bedacht om maar eens aan m'n hop-on hop-off tours te beginnen. Met de metro naar Time Square, dat kon niet missen hadden ze me in het hostel verteld. Probleem was alleen dat ik in de verkeerde metro terecht was gekomen (heb de laatste tijd de gewoonte ontwikkeld om als een kip zonder kop achter iemand aan te wandelen zonder ook maar één keer te bedenken of ik eigenlijk wel dezelfde kant op moet). Na een tijdje kwam ik er dus achter dat ik niet helemaal goed zat. Maar de truc bij Amerikanen is als volgt: zorg dat je een grote kaart bij je hebt, doe alsof je hem heel aandachtig aan het bestuderen bent (houd de kaart het liefst op z'n kop) en ze komen met bosjes naar je toe gesprint. Echt een behulpzaam volk die Amerikanen...

Maar terug naar de kern van dit verhaal, New York is BIG!!!! Echt niet normaal hoe groot alles hier is en ik snap nu eindelijk waar de naam wolkenkrabbers vandaan komt. Time Square, State of Liberty, Wall Street, Central Park, WTC, Empire State Building, het is allemaal zoooo groots en mooi om te zien. Ook een musical zien op Broadway is echt te gek (ben net terug van Aladin in 'new Amsterdam theatre', wat was dat mooi!!!). Volgens mij zeggen de foto's genoeg over hoe royaal New York is!

Wat me verder is opgevallen is de logica van het Amerikaanse stratensysteem, gewoon simpel, je hebt een soort van blokken, met 'streets', 'avenues' en alles is genummerd, het kan gewoon niet missen. Misschien dat ze daar in Eindhoven een voorbeeld aan kunnen nemen, zodat ik iets minder vaak m'n GPS op m'n telefoon hoef te raadplegen. Verder is de Starbucks echt goddelijk en ideaal om m'n dagelijkse behoefte aan chocolade te vervullen. De hoeveelheid koffie is wel weer echt typisch Amerikaans (0,5 Liter staat gelijk aan een klein koffietje), maar als bijna burger is het voor mij misschien een goede oefening. Verder hebben Amerikanen aparte stoplichten (een wit poppetje betekent iets in de trant van 'kust is veilig, zo snel mogelijk oversteken' en een handje betekent 'wachten' en als ie begint te knipperen staat er hoe lang je nog de tijd hebt om de straat over te hollen). Maar zoals ik al zei, alles is hier asociaal groot, maar dan bedoel ik ook echt alles. Neem bijvoorbeeld een wc-hokje. Het is echt niet dat ik nu zo'n kleine kamer heb in Eindhoven, maar die wc-hokjes zijn toch wel minimaal 6 m2 (en dan overdrijf ik niet @Rosina en Jelle, want heb het voor de aardigheid eens ff opgemeten). Uit bedrijfskundig oogpunt is dit natuurlijk totaal niet efficiënt (vinden ze het vreemd dat er van die lange wachtrijen voor de toiletten staan....ze hebben waarschijnlijk nog niet bedacht om gewoon twee plees in dat hok te bouwen).

Tot zover m'n eerste bevindingen en indrukken. De komende dagen staan Brooklyn (inclusief Brooklyn Bridge), Chinatown, Little Italy, the High Line (is volgens mijn gesprekspartner van vanmorgen echt een 'must see') een middagje mensen kijken in Central Park en het 9/11 museum nog op de planning. Dus nog genoeg te doen voordat ik zaterdag naar m'n nicht in Virginia vlieg :)

"Have a nice one" (is echt typisch Amerikaans en ik vind het echt heel schattig klinken)


Liefs, Elsa

P.S.1. Excuses voor de lengte van dit verhaal, maar ik heb je gewaarschuwd.... (Leuk als je het tot hier hebt volgehouden)
P.S.2. M'n lieve papa is volgens NL tijd al jarig, dus mocht je hem tegenkomen vergeet hem dan vooral niet te feliciteren :)